شهیدان را جز شهیدان ننمیشناسند حقا که حرف حقی است کی ما میتوانیم بدانم از جان خود گذشتن یعنی چه ؟ کی ما میتوانیم بفهمیم که با علم به این که خواهیم مرد به پیشواز مرگ رفتن ، چه حسی دارد؟ چطور میتوان فهمید که خانواده شهید چه میکشند؟ ما کجا میدانم اشک مادر شهید چه معنی دارد؟ ما کجا میدانیم شهید قید خانواده و دنیا را چگونه زده ؟ ما چه میدانیم دانشمندان شهید چطور با آن سطح علمی با خاک یکی شده اند و در خاک های گداخته از آفتاب سوزان خوزستان با مرگ دست و پنجه نرم کرده اند؟ کجایند بزرگانی که شاید چندین روز چیزی نخورده بودند ولی لحظه ای از یاد خدا غافل نمی شدند؟ چطور میتوان به اهل این دنیا فهماند که چیزی بالاتر از پول بالاتر از مقام بالاتر از نام بالاتر از شهوات و…. وجود دارد؟ آری هر دو از جان خود میگذریم ، ما برای پول و مقام و … و شهیدان برای … !!!؟؟؟ چرا و به چه جراتی میخواهم من هدف شهدا را تبیین کنم ؟
شهیدانی در سراسر تاریخ ، یک روز با اسلحه در میدان جنگ و یک روز هم با قلم وعلم … و ترورهای شخصیتی …. ای کاش پیش از شهادت بزرگان، ما (به حرف تشنه گان چشمه ، هر چند که ایمان داریم که هر کس خواهان رسیدن به چشمه باشد اگر او بخواهد راهنما و خضر راه خواهد یافت) آنها را می یافتیم!!!؟
جمعی از اهل تاریخ گفته اند که امیرالمؤمنین (ع) در اجتماعی فرمود:« سلونی قبل ان تفقدونی» مردی گفت: «در سر و روی من چند عدد مو وجود دارد،» و حضرت به او پاسخ داد: در بن هر تار مویی که در سر تو است فرشتهای است که تو را لعنت میکند و بر هر تار مویی از موهای ریش تو شیطانی است که تو را از راه بدر میکند، و … ” حال ببینید ما از بزرگانمان چطور استفاده میکنیم هرچند ما امیر مومنان نداریم، اما بزرگانی داریم که میتوانیم از آنها در نبود امام استفاده کنیم (مصداق حدیث :فرجعو الی روات حدیثنا) بزرگانی همچون….نیازی به نام بردن من نیست!!!؟؟؟
شهر یارارن بود و خاک نام داران این دیار مهربانی کی سر آمد شهر یاران راچه شد
پایی که جا ماند